مقاوم سازی ساختمان در برابر زلزله

یک ساختمان اعم از فلزی یا بتنی می بایست علاوه بر دوام لازم در مدت زمان پیش بینی شده جهت بهره برداری، در مقابل نیروهای جانبی(زمین لرزه) مقاوم باشد. امروزه زمین لرزه و خسارات جبران ناپذیر آن حوادثی غیر متحمل توسط مهندسین می باشد. مقاوم سازی ساختمان از دیر باز با توجه به سطح دانش و آگاهی مردم صورت می گرفته است اما مسئله ی اصلی پیدا کردن روشی کارآمد و موثر برای این امر می باشد. انتخاب شیوه ی نادرست مقاوم سازی ساختمان می تواند عملکرد سازه را نیز بدتر کند، در نتیجه دستیابی به راه حلی کارآمد و مناسب جهت افزایش مقاومت ساختمان در برابر نیروهای جانبی(زمین لرزه) دغدغه ی کنونی بسیاری از مهندسین می باشد. یک ساختمان با توجه به خطا در طراحی، به روز نبودن آیین نامه، مشکلات اجرایی، خوردگی مصالح استفاده شده طی گذر زمان، افزایش باربری ساختمان و همچنین تغییر در کاربری نیاز به مقاوم سازی داشته باشد. تاکنون روش های مختلفی جهت مقاوم سازی ساختمان ابداع شده است که با توجه به نیاز های روز افزون جامعه و پیشرفت فناوری و تکنولوژی روش ها و مصالح جدید جهت مقاوم سازی ساختمان بکار گرفته شود و جایگزین روش های سنتی نظیر ژاکت فولادی، ژاکت بتنی، کابل های پس کشیدگی، بادبندها، دیوار برشی، استفاده از صفحات فولادی و … گردد. امروزه روش های نوینی نظیر جهت مقاوم سازی ساختمان با FRP، صفحات جداساز و … جایگزین دیگر روش های سنتی در صنعت مقاوم سازی شده اند.

بررسی روش های سنتی مقاوم سازی ساختمان

۱) مقاوم سازی ساختمان در برابر زمین لرزه با ژاکت بتنی

این روش برای مقاوم سازی اجزای سازه ای بتنی ضعیف نظیر تیر، ستون، فونداسیون و دیوار برشی جهت افزایش مقاومت فشاری و برشی و هم چنین افزایش میزان شکل پذیری استفاده می شود. در این روش ابتدا سوراخ هایی با فاصله های معین در وجه پیرامونی اعضای ضعیف ایجاد کرده سپس یک مش فولادی با آرماتور های آجدار در اطراف عضو قرار می دهیم. در مرحله ی بعد سوراخ های ایجاد شده توسط چسب اپوکسی پر شده و آرماتورها به صورت سرکج یا L شکل نیز در داخل آن ها قرار می گیرد. سپس قالب هایی در پیرامون عضو قرار می گیرد و توسط بتن پر می شود. استفاده از ژاکت بتنی باعث بالا رفتن ظرفیت باربری ساختمان در مقابل نیروهای جانبی(زمین لرزه) و ثقلی می گردد. در روش ژاکت بتنی با محصور کردن بتن موجب افزایش ظرفیت برشی، افزایش ظرفیت خمشی و هم چنین افزایش سختی در اتصالات قاب می شود. عدم نیاز به پوشش ضد حریق، پیوستگی سریع بین اعضا و امکان اصلاح اتصالات قاب از مزایای ژاکت بتنی می باشد. اما استفاده از روش ژاکت بتنی با افزایش ابعاد اعضای سازه ای و کاهش فضای موجود، موجب افزایش قابل توجه وزن سازه می گردد. همچنین نیاز داشتن به قالب بندی و عملیات اجرایی زیاد و صرف زمان و هزینه ی بالا، عدم استفاده از کاربری و خرابی و آسیب زیاد در دیگر اعضای سازه ای سبب شده است تا از روش های نوین تری در صنعت مقاوم سازی ساختمان مورد استفاده قرار گیرد.

مقاوم سازی دیوار برشی مقاوم سازی فونداسیون مقاوم سازی ستون

۲) مقاوم سازی ساختمان در برابر زمین لرزه با ژاکت فولادی

ژاکت فولادی یکی از روش های مقاوم سازی اجزای ضعیف ساختمان های بتنی می باشد. مقاوم سازی ساختمان با ژاکت افزایش مقاومت فشاری، مقاومت برشی، مقاومت خمشی و شکل پذیری سازه را در بردارد. این روش نسبت ژاکت بتنی افزایش وزن زیادی ندارد و از لحاظ اجرا آسان تر می باشد. همچنین مانند روش ژاکت بتنی نیازی به قالب بندی نمی باشد و افزایش ابعاد کمی داریم در نتیجه از لحاظ معماری مشکل ساز نمی باشد. در این روش اجزای سازه ای آسیب دیده مانند تیر و ستون با استفاده از ورق های فولادی تقویت می شوند. به گونه ای که ورق های فولادی توسط بولت به عضو آسیب دیده متصل می گردد. مقاوم سازی ساختمان با ژاکت فولادی در هر بخش و طبقه قابل اجرا می باشد و نیازی نیست از روی فونداسیون تا ستون مورد نظر مقاوم سازی شود. از معایب ژاکت فولادی می توان به هزینه ی بالا، نیاز داشتن به پوشش ضد حریق در ساختمان های مهم، مقاوم نبودن در برابر آتش سوزی، صعوبت اجرا و نیاز داشتن به حجم زیادی از گروت می توان اشاره کرد. استفاده از روش مقاوم سازی ژاکت فولادی باعث خورده شدن و زنگ زدگی اعضا به مرور زمان می شود. همچنین جهت کاشت بولت و برشگیر فولادی امکان دارد به اعضای سازه آسیب وارد شود.

۳) مقاوم سازی ساختمان در برابر زمین لرزه با پیش تنیدگی و پس کشیدگی

پیش تنیدگی روشی می باشد برای مقاوم سازی ساختمان و سازه های بتنی مسلح که توسط رشته های فولادی یا آرماتورها با مقاومت بالا انجام می شود. پیش تنیدگی یعنی ایجاد یک تنش ثابت دائمی در عضو بتنی که در اثر این تنش ثابت، مقداری از تنش های ایجاد شده توسط بار مرده و زنده خنثی می گردد که این امر سبب بالا رفتن ظرفیت باربری می شود. به عبارتی نیروی فشاری مورد نیاز در بتن توسط کشش در فولاد با مقاومت بالا تولید می گردد. در این روش ابتدا کابل ها در حد فاصل دو انتهای المان روی بستر پیش ساخته کشیده می شوند، سپس المان مورد نظر بتن ریزی می شود و بعد از رسیدن به مقاومت کافی کابل های پیش تنیده در دو انتهای تیر بریده می شوند و نیروی پیش تنیدگی بصورت یک نیروی فشاری بر عضو یا المان اعمال میشود. در نتیجه هنگامیکه فولاد قبل از بتن ریزی کشیده شود به آن پیش تنیدگی می گویند. کاربرد پیش تنیدگی در دال های بتنی روی زمین، ساخت پارکینگ ها، ساختمان ها و … می باشد.

پس کشیدگی:
در این روش در مسیر عبور کابل ها یا آرماتور پیش تنیده غلافی توخالی تعبیه شده است سپس کابل ها از درون غلاف ها عبور داده می شوند به گونه ای که دو سر آن از غلاف بیرون باشد در مرحله ی بعد عمل بتن ریزی انجام می شود. بعد از رسیدن بتن به مقاومت کافی کابل ها توسط جک کشیده و با مهار بند مهار می شود. پس کشیدگی در ساخت قطعات پیش ساخته ی بتنی مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از روش مقاوم سازی پیش تنیده و پس کشیده سبب افزایش عمر بتن و کاهش ابعاد فونداسیون می شود و هم چنین سبب ایجاد سقف یک پارچه ی بتنی می گردد که خود باعث افزایش ایمنی در برابر بار های جانبی(زمین لرزه) می باشد. باعث کاهش ارتفاع تیر و کاهش ضخامت دال می گردد که این امر سبب کاهش ارتعاش ناشی از بارهای ضربه و دینامیکی(زمین لرزه) می گردد. همچنین این روش سبب کاهش بار مرده و ترک در ساختمان وکنترل خیز و تغییرشکل در سازه ها می گردد. در این روش ها بتن نقش باربری کامل بدون ایجاد ترک را دارد و آرماتور ها برای کنترل ایجاد ترک در ناحیه تحتانی مورد استفاده قرار می گیرند. بهینه ترین حالت در انتخاب مقدار نیروی پیش فشردگی حالتی است که درصدی از بارها متعادل شود که منجر به کاهش میزان فولاد مصرفی و کنترل خیز و ترک در بتن شود.

۴) مقاوم سازی ساختمان در برابر زمین لرزه با دیوار برشی

با استفاده از دیوار برشی در سازه های فولادی و بتنی با بالا بردن سختی سازه علاوه بر افزایش ظرفیت تحمل بار ثقلی موجب افزایش بی نظیر در تحمل نیروهای جانبی(زمین لرزه) می شود. در علم مهندسی سازه دیوار برشی به دیواری اطلاق می گردد که وظیفه خنثی کردن اثر بارهای جانبی وارد شده بر سازه را بر عهده دارد. به دلیل این که این دیوار ها برای مقابله با نیروهای جانبی که سبب ایجاد نیروهای برشی در سازه می شوند به دیوار برشی موسوم اند. دیوار های برشی نسبت به دیگر اعضای سازه مانند تیر و ستون حجیم تر می باشند تا بتواند سختی بالایی داشته باشد و این امر سبب می شود که دیوار های برشی بتوانند تمام نیروی زمین لرزه وارد به ساختمان را جذب به خود کند زیرا نیرو به سمت سختی در ساختمان حرکت می کند در نتیجه هرچه سختی بالاتر نیروی بیشتری جذب میشود و از آسیب رسیدن به دیگر المان های سازه جلوگیری نماید. دیوار برشی مقاومت، سختی و شکل پذیری سازه را بشدت افزایش می دهد و باعث بهبود رفتار لرزه ای سازه و کاهش تغییر شکل های و خسارات وارد به دیگر المان های بتنی سازه می گردد. البته باید توجه داشت که بعلت سختی زیاد دیوارهای برشی، معمولا نیروهای زیادی در فونداسیون زیر آنها ایجاد می گردد که مقابله با آنها مستلزم تقویت شدید فونداسیون موجود و یا اضافه نمودن شمع در پای دیوارهای برشی می باشد. اتصال دیوار برشی به سازه باید به نحوی باشد که بتواند نیروی طبقه را به دیوار منتقل نماید تا دیوار بتواند نیروی زمین لرزه را به خود جذب کند و با سختی خود از تغییر شکل های جانبی ساختمان را کاهش دهد. برای این منظور در تراز سقف ها باید اتصالات مناسبی توسط کاشت بولت بین دیوار برشی و دال بر قرار گردد. همچنین می توان با استفاده از کاشت بولت در تیر و ستون و پوشاندن این المان ها در بتن دیوار برشی انسجام خوبی بین دیوار و سازه موجود بر قرار نمود. چنین آرماتورهای دیوار برشی باید در طبقات بصورت پیوسته باشد تا نیروهای لرزه ای بتواند بصورت پیوسته در ارتفاع دیوار از بالا به پایین و نهایتا به فونداسیون منتقل گردد. دیوار سختی را در نقاط خاصی که مد نظر خودمان است می بریم تا نیروی زمین لرزه را به آنجا انتقال دهیم. در نتیجه آنچه که در طراحی دیوار برشی می بایست به آن توجه داشت عبارتند از: ظرفیت بالای جذب انرژی، مقاومت بالا، شکل پذیری و حداقل کاهش در سختی. زیرا در صورت عدم طراحی درست و مناسب دیوار برشی مستعد شکست برشی می باشد و هم چنین در صورت عدم تخمین صحیح و درست تعداد دیوار برشی و محل قرار گیری آن ها موجب ایجاد نیروهای بالا رانش می شود. دیوار برشی برای موقعیت بهتر مرکز سختی در نواحی محیطی پلان جانمایی می شود به گونه ای که بار های مرده و حداثر تنش های کششی و خمشی ناشی از بار جانبی را جذب و خنثی نماید. تغییر شکل ساختار دیوار برشی در خمش می باشد. دیوار های برشی می توانند مسطح باشند اما برای ایجاد سختی خمشی بیشتر و سازگاری بهتر با پلان به صورت پروفیل هایی با مقاطع L، T، I و U شکل به کار می رود.

۵)مقاوم سازی ساختمان در برابر زمین لرزه با بادبند ها

استفاده از بادبند در مقاوم سازی ساختمان بتنی در برابر زمین لرزه روشی بسیار کارآمد و موثر است به گونه ای که علاوه بر افزایش مقاومت برشی و افزایش سختی ساختمان باعث می شود تا نیاز سازه به شکل پذیری کاهش یابد. مقاوم سازی ساختمان در برابر زمین لرزه با استفاده از بادبند نیز مانند روش دیوار برشی افزایش سختی و مقاومت قاب را به همراه دارد. اجرای سریع تر بادبند نسبت به دیوار برشی باعث شده است از عمومیت بیشتری برخوردار باشد. اجرای نادرست بادبند ها سبب پیچش و ناپایداری سازه می گردد. در روش مقاوم سازی با بادبند می بایست اعضای اضافه شده دارای مقاومت فشاری و کمانشی بالایی برخوردار باشند. بادبند ها نیز با استفاده از مقاطع ناودانی و سپری و همچنین I شکل ساخته می شوند و به صورت X ، K و V شکل بین دو ستون در طبقات در یک یا دو جهت ساختمان مورد استفاده قرار می گیرند. بادبند ها به طور کلی به دو دسته انواع بادبند همگرا و انواع بادبند واگرا تقسیم می شوند. با توجه به صعوبت اجرا و بالا بودن هزینه سیستم واگرا زیاد در مقاوم سازی ساختمان در برابر زمین لرزه مرسوم نیست. سیستم های مهاربندی همگرا(بادبند ضربدری)در صنعت مقاوم سازی و بهسازی ساختمان فولادی و بتنی مورد توجه بی نظیری قرار گرفته است. بادبند ها ممکن است برای تحمل نیروی کششی و نیروی فشاری طراحی گردند اما بیشتر برای تحمل کشش طراحی می شوند. در ساختمان های کم ارتفاع که تحت بارهای جانبی کم می باشند از بادبند هایی که فقط تحمل کشش دارند جوابگو می باشد. در استفاده از بادبند ها می بایست ستون های مجاور برای برش تقویت گردند و هم چنین پی نیز برای افزایش نیرو به دلیل کشش و فشار ایجاد شده کنترل گردند. از مزایای استفاده از بادبند در مقاوم سازی ساختمان می توان به سرعت منایب برای اجرا، هزینه مناسب جهت افزایش و تقویت سختی و مقاومت سازه و وزن مناسب آن اشاره کرد. متمرکز شدن نیروها در دهانه ی مهاربند شده، افزایش نیروی محوری در ستون ها و به طبع آن نیاز به تقویت آن ها، ایجاد نیرو های زیاد در فونداسیون و لزوم تقویت آن ها از معایب بادبند ها می باشد.

بررسی روش های نوین مقاوم سازی ساختمان

۱) مقاوم سازی ساختمان در برابر زلزله با روش FRP

با پیشرفت فناوری و تکنولوژی و نیاز روز افزون جامعه به روش های آسان تر و کارامد تر و پوشش دهی ضعف های روش های سنتی در صنعت مقاوم سازی ساختمان ها در صنعت مقاوم سازی گشته است. به کار بردن مواد کامپوزیتی پلیمری FRP, Fiber reinforced Polymer composites)) تحت عنوان FRP در صنعت مقاوم سازی ساختمان یک روش نوین و کارآمد و جایگزین مناسبی برای روش های کلاسیک ذکر شده می باشد. مصالح FRP از ترکیب الیاف و رزین ساخته می شوند، در فرایند مقاوم سازی از رزین (رزین اپوکسی) برای ایجاد لایه یکپارچه، همچنین چسبیدن سیستم FRP به سطح بتن زیرین و ایجاد پوشش به منظور محافظت مصالح استفاده می شود. روش مقاوم سازی FRP مانند دیگر روش های سنتی دارای افزایش ابعاد المان، افزایش وزن سازه، صعوبت اجرا، آسیب رسانی به دیگر اعضای سازه ای، توقف کاربری حین مقاوم سازی و دیگر معایب روش های پیشین نمی باشد. استفاده از FRP به دلیل وزن پایین، سرعت اجرای بالا‏، مقاومت بالا و عدم ایجاد محدودیت معماری به خصوص در ساختمان های بتنی بسیار مورد توجه می باشد. بکارگیری روش FRP علاوه بر مقاوم سازی المان های ساختمان موجب محافظت سازه در برابر عوامل خورنده ی شیمیایی می شود. الیاف FRP مقاومت کششی بسیار بالایی نسبت به ورقه های فولادی دارند. استفاده از FRP موجب افزایش مقاومت خمشی، مقاومت برشی، مقاومت فشاری المان می گردد. همچنین مقاومت در برابر خوردگی و افزایش دوام و عمر سازه، افزایش شکل پذیری و کنترل عرض ترک از دیگر مزایای استفاده از FRP می باشد. از FRP برای مقاوم سازی انواع المان های ساختمان نظیر تیر، ستون، دیوار، فونداسیون، دال و … می توان به کار برد.

۲) مقاوم سازی ساختمان در برابر زلزله با روش جداساز لرزه ای

در مقاوم سازی ساختمان در برابر زمین لرزه با استفاده از جداساز لرزه ای جهت کنترل ارتعاشات لرزه ای از زمین به ساختمان ها می باشد. در این روش هدف اصلی بر روی کاهش پاسخ لرزه ای، نیرو و شتاب ورودی زلزله به سازه می باشد. جداساز های لرزه ای برای ایجاد انعطاف در پایه ساختمان ها در صفحه ی افقی نصب می شوند. علاوه بر جداساز ها از اجزای میران(حرکت کننده) برای محدود کردن دامنه حرکت ناشی از نیروی زلزله استفاده می گردد. نصب ساختمان ها بر روی یک سیستم جداساز لرزه ای باعث جلوگیری از انتقال قسمت زیادی از حرکت افقی زمین به ساختمان می شود(اثر زلزله را تا ۸۰ درصد کاهش میدهد) که این عمل منجر به کاهش شدید شتاب های طبقات و تغییرمکان های بین طبقه ای می شود. یک جداساز لرزه ای می بایست بتواند نیرو های قائم ناشی از وزن سازه و پاسخ زلزله در زمان زلزله را تحمل کند. دارای قابلیت جذب بالایی با شد و همچنین در جهت افقی از انعطاف پذیری لازم برخوردار باشد

به طور کلی دو نوع جداساز لرزه ای برای کنترل ارتعاشات وارده به ساختمان مورد استفاده قرار می گیرد

انواع جداساز های لرزه ای

۱) جداساز های لاستیکی

• جداسازهای لاستیکی با ورقه های فولادی(و میرایی کم)
• جداسازهای لاستیکی با میرایی زیاد
• جداسازهای لاستیکی با هسته ی سربی

از جداساز های لاستیکی جهت افزایش دوره ی تناوب طبیعی سازه استفاده می گردد.

۲) جداساز های اصطحکاکی

• جداسازهای اصطکاکی
• جداساز های الاستیک اصطکاکی
• جداساز های اصطکاکی پاندولی

از جداساز های اصطحکاکی جهت کنترل حداکثر نیروی منتقل شده به ساختمان و استهلاک انرژی در محل جداساز استفاده می گردد.

برای استفاده ی همزمان از قابلیت های جداساز های لاستیکی و اصطکاکی این دو سامانه در موارد زیر با هم ترکیب شده اند

•  ترکیب سری جداسازهای اصطکاکی و لاستیکی
•  ترکیب موازی جداسازهای اصطکاکی و لاستیکی

مزایای جداساز های لرزه ای 

•  حفظ کاربری سازه در حین و پس از زلزله و تأمین سطح عملکرد بی وقفه (IO)
•  کاهش نیروی زلزله وارد شده به سازه تا بیش از %۶۰
•  رساندن خسارات سازه ای و غیر سازه ای به صفر
•  کاستن از حجم مصالح مورد نیاز برای ساخت و ساز تا بیش از ۲۰%
•  کاهش ضرورت استفاده از سیستم های باربر جانبی چون مهاربند یا دیوار برشی
•  قابلیت استفاده در سازه های موجود

۳) مقاوم سازی ساختمان در برابر زلزله با استفاده از میراگر ها

استفاده از میراگر ها یا دمپر در مقاوم سازی ساختمان در برابر زمین لرزه روشی کار آمد و نوین می باشد. نقش اصلی میراگر ها اتلاف کننده انرژی لرزه ای وارد شده به ساختمان می باشد در نتیجه نیروی زلزله یا به ساختمان وارد نمی شود و یا سهم اندکی از آن نصیب ساختمان می گردد. کاهش تغییر مکان طبقات و تغییر مکان نسبی طبقات(دریفت)، کاهش چشمگیر شتاب طبقات، کاهش هزینه احداث سازه به دلیل استفاده از مقاطع با ظرفیت کمتر و همچنین کاهش انواع خسارات احتمالی از مزیت های استفاده از میراگر ها می باشد. ساختمان مقاوم شده با میراگر در برابر انواع بار های دینامیکی ناشی از زلزله یا باد رفتار مناسب و مطلوبی از خود نشان میدهد.

انواع میراگر ها

•  میرایی خارجی ویسکوز(لخت)
  نوعی از میرایی است که توسط هوا، آب و شرایط محیطی اطراف یک سازه بوجود می اید و در طرف مقایسه با انواع دیگر میرایی ها بسیار کوچک و در اکثر اوقات با تقریب خوبی قابل صرف نظر است
•  میرایی خارجی ویسکوز (لخت)
  نوعی از میرایی است که توسط هوا، آب و شرایط محیطی اطراف یک سازه بوجود می اید و در طرف مقایسه با انواع دیگر میرایی ها بسیار کوچک و در اکثر اوقات با تقریب خوبی قابل صرف نظر است.
•  میرایی اصطکاکی:
  این میرایی که میرایی کلمب هم نامیده می شود به علت وجود اصطکاک در اتصالات و یا نقاط تکیه گاهی پدید می اید. بدون توجه به سرعت و جا به جایی ثابت است و بسته به مقدار جا به جایی به دو نحو با ان برخورد می شود. اگرمقدار جا به جای ها کوچک باشد به عنوان یک میرایی داخلی لخت و اگر مقدار جا به جایی بزرگ باشد به عنوان یک میرای هسترزیس در نظر گرفته می شود. یک مثال در مورد این میرایی راجع به دیوارهای مصالح بناتی میانقاب است که در هنگام ترک خوردن دیوار، اصطکاک جسمی زیاد شده و مقاومت موثری در مقابل ارتعاشات به وجود می اید.
•  میرایی هیسترزیس
  این میرایی هنگامی اتفاق می افتد که رفتار ماده تحت بار رفت و برگشتی در محدوده الاستیک قرار می گیرد مساحت چرخه ی هیسترزیس در واقع بیان گر مقدار انرژی اتلاف شده در هر سیکل از بارگذاری می باشد. همانطور که در شکل زیر مشاهده می شود با تزریق انرژی از نقطه D تا A و حرکت سازه از D تا A انرژی زیر سطح BAE حذف می شود. با تعمیم همین مسئله برای فواصل B تا C و C تا D نتیجه می گیریم که اتلاف انرژی در هر سیکل از بارگذاری معادل سطح ABCD می باشد.
•  میرایی تشعشعی
  هنگامی که یک سازه ساختمانی ارتعاش می کند، امواج الاستیک در محیط نامتناهی زمین زیر ساختمان منتشر می شود. انرژی تزریق شده به سازه از همین طریق میرا می شود. این میرایی تابعی از ضریب الاستیک یانگ (خطی)، نسبت پواسون (U) و چگالی (P) زمین بوده و نیز به جرم بر واحد سطح سازه (A/M) و ضریب سختی به جرم ان (m/k) بستگی دارد.

ردیف	نوع میراگیر	مدل رفتاری	کاربرد
۱	تسلیمی	وابسته به تغییر مکان	سازه های کوتاه و متوسط در مقابل زلزله
۲	اصطکاکی	وابسته به تغییر مکان	سازه های کوتاه و متوسط در مقابل زلزله
۳	آلیاژی	سایر وسایل ( نه وابسته به سرعت و نه وابسته به تغییر مکان )	کنترل لرزه ای موضعی
۴	ویسکوز	وابسته به سرعت	اکثر سازه ها در مقابل باد و زلزله
۵	ویسکوالاستیک	وابسته به سرعت و تغییر مکان	سازه های کوتاه و متوسط در مقابل باد و زلزله
۶	جرمی	سایر وسایل ( نه وابسته به سرعت و نه وابسته به تغییر مکان )	سازه های بلند در مقابل باد و زلزله

مزایای میراگر ها

•  بالاترین میزان جذب انرژی زلزله در میان تمام میراگرها
•  عدم نیاز به سرویس و نگهداری پس از نصب
•  قابلیت نصب ساده و سریع
•  رفتار کاملا پایدار و قابل اطمینان
•  ارزانتر نسبت به سیستمهای مشابه
• دارای وزن سبک و حجم کم
•  قابلیت تنظیم یا تعویض پس از زلزله (در محل)
•  حفظ عملکرد پس از زلزله اصلی ( در پس لرزه ها)
•  کاربردهای متنوع و مدل های طراحی گوناگون متناسب با شرایط پروژه
•  عدم ایجاد خوردگی در سطوح اصطکاکی
•  عدم وابستگی به فرکانس زلزله و سرعت
•  عدم وابستگی به تغیر درجه حرارت محیط
•  سهولت آزاد سازی نیرو میراگر و ایجاد خاصیت خود بازگشتی در سازه

سوالات متداول

از ژاکت بتنی در چه مواقعی در مقاوم سازی ساختمان استفاده می گردد؟

این روش برای مقاوم سازی اجزای سازه ای بتنی ضعیف نظیر تیر، ستون، فونداسیون و دیوار برشی جهت افزایش مقاومت فشاری و برشی و هم چنین افزایش میزان شکل پذیری استفاده می شود.

مزایای ژاکت فولادی نسبت به ژاکت بتنی در مقاوم سازی ساختمان چیست؟

این روش نسبت ژاکت بتنی افزایش وزن زیادی ندارد و از لحاظ اجرا آسان تر می باشد. همچنین مانند روش ژاکت بتنی نیازی به قالب بندی نمی باشد و افزایش ابعاد کمی داریم در نتیجه از لحاظ معماری مشکل ساز نمی باشد.

افزودن دیوار برشی چگونه به مقاوم سازی ساختمان کمکم می کند؟

با استفاده از دیوار برشی در سازه های فولادی و بتنی با بالا بردن سختی سازه علاوه بر افزایش ظرفیت تحمل بار ثقلی موجب افزایش بی نظیر در تحمل نیروهای جانبی(زمین لرزه) می شود.

مزایای مقاوم سازی ساختمان در برابر زلزله با روش FRP کدام است؟

استفاده از FRP به دلیل وزن پایین، سرعت اجرای بالا‏، مقاومت بالا و عدم ایجاد محدودیت معماری به خصوص در ساختمان های بتنی بسیار مورد توجه می باشد.

هدف اصلی از استفاده از جداساز لرزه ای در مقاوم سازی ساختمان چیست؟

در این روش هدف اصلی بر روی کاهش پاسخ لرزه ای، نیرو و شتاب ورودی زلزله به سازه می باشد.